شعر های کوتاه عاشقانه و رمانتیک

اگر عشق نبود


از غم خبری نبود اگر عشق نبود


دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود؟

 



بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود


این دایره‌ی کبود، اگر عشق نبود

 



از آینه‌ها غبار خاموشی را


عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود؟

 



در سینه‌ی هر سنگ دلی در تپش است


از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

.

.

.

می گویند:

عشق خدا

به همه یکسانَ ستــ

ولی من می گویم:

مرا بیشتر از همه

دوستــ دارد

وگرنهـ

بهـ همهـ

یکی مثل تو می داد . /

.

.

.

من تمـــــام شــــــــعرهایم را


در وصــــــــف نیامدنت ســـــــــــــروده ام !


و اگر یــــــــــک روز ناگهـــــــــــان ناباورنه ســــــــر برسی

...

دســـــــــت خالی ,حیرت زده


از شاعر بودن استعفا خواهم داد!


نقــــــاش میشوم


تا ابدیت نقش پرواز را


بر میله های تمام قفس های دنیـــــــا


خواهـــــــم کشید.

.

.

.

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شبها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم: تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!

.

.

.

نه تو می مانی و نه اندوه


و نه هیچیک از مردم این آبادی...


*به حباب نگران لب یک رود قسم،*


و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

تا که بودیم ، نبودیم کسی / کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که خفتیم همه بیدار شدند / تا که مردیم همگی یار شدند

بقیه در ادامه مطلب

بـبـار بـارون کـه ایـنجــا شـکل زنــدونـه

ببـار بـارون دل بـی طـاقــتـم خــونـه 

بـبـار بـارون ؛ یکی عـشقـش رو گــــم کـــرده

بـبار بارون قــراره گــریــه بــرگــرده 
 
نـمیــدونـم چــرا بـد شــد ؛ چــرا از خــوبیــام رد شــد

شـــایـد بـازم بـیـاد خــونـه ؛ بـگه بـی مــن نمـیتـونــه 

بقیه در ادامه مطلب

وقـتی یـه چـیــزی بـهـت میـگـه حـــرصـت دراد... 

بـرمـیگــردی و بـا اخـــم نـگاش میـکـنی و یــه ضــربـه مـیـزنی 

بـه بـازوش کـه بـگی خـیلی بـدی... 

امــا تنـهـا کاری که اون مـیکنـه یـه لبـخـنـد مـیـزنـه و مـیگـه : 

زدی؟!...مـنــو زدی؟بـاشه...! 

بقیه در ادامه مطلب

تـــو رو کــم دارم ایـنـجـا مـیـون قـلـب خـستـه ام

مـیــون پـلک خــیـس و چـشـای باز و بـســتـه ام

تــو رو کــم دارم اینـجـا تــو رو کــم داره خــونــه

تــو رو کــم داره ایــن دل ، می گـیـره باز بـهــونـه

تــو رو کـم دارم اینـجـا تــو رو کـم داره شـعــرام

بقیه در ادامه مطلب

من داره گریه ام میگیره،اما تو چشماتو نبند

دارم واسه تو شعر میگم به قلب عاشقم نخند

یه ماهه گریه میکنم،هنوز میخوام باشی پیشم

هنوز میخوام باهت باشم پس چرا آروم نمیشم

سیگارو ترک کردم ولی چرا تو ترکم نمیشی

نمیتونم دورت کنم از شعرام یا نقاشی

دیگه تحمل ندارم دارم میبازم به خودم

چرا فراموش نمیشی چه جوری عاشقت شدم؟

بقیه در ادامه مطلب

اجــازه هـسـت کـه عـشـقـتـو ، تــو کـوچــه هــا داد بــزنـم؟

رو پـشـت بــوم خـونـه هــا اسـمــتـو فـــریــاد بــزنـم؟

اجــازه هـسـت کـه هــر نـفـس تـــرانـه بـارونــت کـنـم؟

مــاه و سـتـاره رو بـازم فــدای چـشـمـونـت کـنـم؟

اجــازه هـسـت کـه خـنـده هـات قـلـبـمـو از جــا بـکـنـه؟

بـهـت بگـم عـاشقـتـم، دوسـت دارم یــه عـالــمــه

بقیه در ادامه مطلب

عجیجم,

شـــب اســـت…

کلنــجـار مـیــروم بـا خـــودم…

 

بـا دلتـنـگی هــایـم بـا قـلــب له شده ام با غـرور شکسته ام

ســراغـش را بگـیرم…نـگیرم…بگیـرم…نگیـرم…

نــزدیـک صـبـح اســت.. دل را بــه دریــا زدم…

مـشتــرک مــورد نـظــر در حــال مــکالمــه می باشــد…

 

■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■   سایت عاشقانه  ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■

مـــن از ایــن فـاصلـه هــا دلـگیــــرم،

گــرچــه بـا هــــر قــدمـــــش میمـیـرم،

تــو کــه احـســـاس منــو میـفـهمی،

پــس ببـین عـــاشــق بـی تـقـصیــرم،

سـهـــم مـن از تــو فـقــط دلتنـگیـست،…

مــن بــرای تــو شــدن هــم دیـــرم،

بـعـد تــو هـیــچ کسی مثـل تــو نیــست،

تـــو بمــان جای تــو مــن میـمیـــرم..

ﺗـﺎ ﺣـــﺎﻻ ﺩﻟـــﺖ ﺧـــﻮﺍﺳﺘــﻪ ﮐــﻪ ...

ﻫﻤــﯿــﺸﻪ ﻭ ﻫـﻤــﻪ ﺟــﺎ ﺩﺭ ﮐـﻨـــﺎﺭ ﯾـﮑﯽ ﺑـﺎﺷـﯽ ..

ﺗــﺎ ﺣــﺎﻻ ﺩﻟــﺖ ﺧـــﻮﺍﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﮐـﺴﯽ ﺑــﮕﯽ ﺩﻭﺳـــﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ..

ﺗـﺎ ﺣـــﺎﻻ ﺧـــﻮﺍﺳـﺘﻪ ﺧـــﻮﺩﺕ ﺭﻭ ﺑـــﺮﺍﯼ ﮐــﺴﯽ ﻓـــــــــﺪﺍ ﮐﻨـﯽ ..

ﺗـﺎ ﺣـــﺎﻻ ﺧــﺪﺍ ﺭﺍ ﺑـﻪ ﺧـــﺎﻃــــﺮ ﺧـﻠﻘـــﺖ ﮐﺴﯽ ﺳــﺘـﺎﯾــﺶ ﮐــﺮﺩﯼ؟

ﺑــﻪ ﺍﯾــﻦ ﻣﯿﮕـﻦ ﻋﺸــــــــــﻖ

ﺣـــــﺲ ﻗــﺸﻨـﮕﯿــﻪ ! ﻣـﮕــﻪ ﻧـﻪ؟

خـــیـلی ... !

■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■   سایت عاشقانه  ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■ ■■

راهــی جــــز سـقـــوط نــدارد... ؛

بـــرگــ پــایـیــزی...!

وقـتـی مــی دانــد درخـــت ؛

عـشـــقِ بــرگِــ تــازه ای در ســـر دارد . . .

عــزیــزم بــدان کــه مــن بی تــو نـفــس نخــواهـم کـشیـد !

تــو می رفـتی زیــر بـارش تـنـد بـاران . . .

و مــن خــود در حـــال بـارشی دیگــر بــودم . . . !

بارش اشکـ هـایی کــه از هــوای ابــری چـشمـانـم جـاری بـود

چــرا هیـچ گاه روزگـار نخــواســت بـا دل بی گـناه مــا راه بیـایـد

چــرا هـیچ گاه هیــچ کـس نخــواسـت حــال مــا را درک کنـد 

تمــام ایـن فــصـل پایـیـز کـه مثـل سـرمـای زمسـتان ســرد سـرد است

بـاران هــم کـه می بارد تمــام خــاطـراتـت را در ذهــن کــوچـکـ

و درگیــر مــن زنـده می شــود تـا شــروع کنـد بـه آب کــردن روح و روانــم . . .

میـخواهـم در آغــوشـت بگیــرمـت و بگــویــم :

مــن تـــو را عاشــقـانه دوســت دارم . . . !

رویـا خــیـالــت بــرایــم بـهتــریــن حـس تـمـاشـایـست . . .

پـــرواز در هــوای خـیـال تــو دیــدنی اســت . . .

حــرفـی بــزن كــه مــوج صــدایـت شنــیـدنی اســت  . . .

شعــر زلال جــوشـش احـساس هــای مــن ،

از مـــوج دلـنشیـن كــلام تــو چـیـدنی اســت . . .

یكـ قـطــره عـشـق كـنـج دلـــــم را گــرفـتـه  . . .

ایــن قـطــره هــم بــه شــوق نـگـاهــت چـیـدنی اســت . . .

خــم شـد شـكسـت پـشـت دل نــازكـــم ولی ،

بار غــمـت عــزیــز تــر از جـــــــان كـشیـدنی است . . .

مــن در فـضـای تـــو خیــمـه می زنــم . . .

طـعــم صــدای خـلــوت پـاكــت چــشیـدنی اســت  . . .

تـا اوج راهــی ام بـه تمــاشـای مــن بـیا . . .

بـا بـال هــای عــشـق تــو پــرواز دیــدنی اسـت . . .

تــو را خـــواهــم دیــد در رویــاهــای خـیــالــم . . .

تــو را خــواهــم دیــد ، بـا تــو بـالا خــواهــم رفــت . . .

چــو پیـچکـ کــه دیــوار پــل پـیــروزی اوســت  . . .

بـا تــو آرامــش خــواهــم یـافــت . . .

چــو دریـا کــه سـاحـل ٬ ســایــه ســار آرامــش اوســت  . . .

بـا تــو قــصـه هــا خــواهــم بـافــت . . .

چــو رودی کــه آبـشـاران راوی راز اوســت  . . .

بــر بـالـیــن شــانـه هــایـت خــواهــم خـفـت . . .

چــو کــوهی کــه دشــت شــاهـد خــواب اوســت . . .

بـا تــو مــن خـنـده خــواهــم ســرداد  . . .

چــو درخــت کــه نـسیــم نـغـمـه ی خـنــده زای اوست . . .

تــو را خــواهــم دیــد و بـا تــو تـازگــی را دیــدار خــواهـم کــرد . . .

تــو را خــواهــم دیــد و از تــو ســرودها خــواهــم ســاخـت  . . .

و از تــو ســرودی ســاده کــه ســرآغــاز بهـاری سـبـز باشـد خــواهـم خـوانـد . . .

چــون تــو بنـفـش و ارغـــوان و صــد رنـگـ دل انـگیــز دیگــر خــواهـم شـد . . .

می دونـی . . . ؟

بایـد بفـهـمی وقـتی دلــت می گــیره ...

تنـهــایی !

بایـد یـاد بـگیــری از هـیــچ کــس تــوقـع نــداشتـه بـاشی !

بایــد عــادت کنـی کـه بـا کـسی درد دل نـکنـی !

بایـد درکــ کـنی کـه هـر کـس مـشکـلات خـودشــو داره !

بایـد بفـهـمی وقـتی

نـاراحـتی ...دلـتـنگی ...یـا بـی حــوصـلـه ای ...

هـیــچ کـس حـوصـلـه ی تــو رو نـداره !

دیگـه بایـد فهــمیـده بـاشی هــمـه رفـیــقِ وقـتـای خـوشی انـد ! 

تـقصـــیـر از مــن اســـت …

آن زمـــان کــه گـفـتـی …

قـــول بــده هـمیشـه کــنـارم بـمــانـی …

یــادم رفــت بـپــرســم …

کــنار خــودت یـا خــاطــره هـایت…؟!

اِنـــقدر دوست دارَم کــــه بعـــضی وقــتی یادم میــره دوســم نداری !

بـه نـام عشــق و بــه نــام وارثــان تــعهـد . . .

هـــمیشـه در بــدتــريــن روزهــا و لـحـظـه هــاي زنــدگـيـم ،

بــهـتــريــن روزهــا و لــحظـه هــا را بــرايــت آرزو کـردم.. . .

ســرمــاي خـيـانـتـت حــرارت وجــودت را کـمي آشتفتـه حـال کــرده ،

بـهــار گــرم دلــم لحـظـه شــمـار زمــسـتان ســرد اســت . . .

رنگــواره ي  ســرخ رخـسـاره ام ديگــر بــه خــود نمـي بـالــد . . .

خــورشـيد ســـوزان دقــايـقي از سـحــرگاه را بـه مهـتاب بـدهـکار اسـت ،

قـنــاري گــل را دينـار مـي بيـند و مـاهي آب را صخــره . . .

بــرگــهاي درخــتان مـمـلوح از شــب تــابـهـاي خــامــوش اسـت ،

و شــاخه هـاي درخــتـان مهــره هــاي شطــرنج بــراي پــرنـدگان . . .

يــخ طـلاي سفـيـد گـشتـه و مـه نـسيم شـامـگاهي ،

ســيلـوهـاي گـنـدم جـايـگاهـشان را بـا قـنـاتي از اشک جــايـگزين کــردند . . .

کـلاغ روزه ي سکــوت بـنا کــرده ،

و پــرســتو بـا فـکــر شــکار قـنـاري شــب را سـحــر مي کـنــد . . .

غــو بــه تنـهايـي کــوچ مـي کنـد و مــو در پـي انـتقـام از ابــرو . . .

پــس بــمان...!

بمــان... در بــرزخ خيــانـتــت !

زيــن پــس...

زيـن پـس... عــاشقـانــه فـــرامــوشــت خــواهــم کـرد . . .

در خـفقــان رفـتـنت آنـقـــدر چــشم بـه راهــم

که ســوي چــشمـايــم را ز دســت داده ام . . .

امــا خــاطــرات آغــوشــت ذره اي از احــساســم را کــم بـيـنا نـکــرده ،

و به تـکــرار هـم آغــوشي مـي طلبـد. . .

نمــازم بــدون تــو قضـاســت ، و رکــوع ام در نبــودنـت سجـده . . .

تـک شــاخــه گـل زرد کنـار پنـجــره ام بـا بــودنـت گلسـتـان اســت ،

و حيـــاطــ ســر سـبـز خــانــه ام در نـبــودنــت کــويــر . . .

نــورگيــر اتـاقــم خــامــوش اســت ،

و ز بــودنـت نــبـودنــت کــابــوس . . .

پــس کمي تحـمـل کــن و بنگــر !

کــه کـدامـين حــديثـــ را بــه اشـتـباه ورق زده ايم ،

شايــد بتــوان در انـدک زمــان باقي مـانـده از ايــن چـنــد روز زنــدگي را

بــدون ضــربـه هــاي تــنهـايي و در کنـار هــم از نــو بـنـويســيم

و بـراي همـيـشه تـنهـايي را تنــها بگــذاريم ،

به امــيــد آن روز . . .

که هـيـچ يـک از عــشــاق ،

از کـلام نــرسيــدن بــه عشـق زيـباســت

بــراي دلــداري دل خــويــش مــدد نـجـويـنـد ،

به امــيـد آن روز  . . .

تـنهــا کــسی کــه وقـتـی شــکمـش رو لـگــد مــی زدم . . .

از شـــدت شـــوق مـی خـنــدیــد ،

مـــادرم بــود !

ســلامتی ِ همــه مــامــانـای دنـیـا . . .

بـرایــت رویــاهــایـی آرزو میکـنـم تـمــام نـشـدنـی

و آرزوهــایــی پــرشــور

کــه از مـیـانـشـان چنـد تـایـی بــرآورده شــود

بـرایــت آرزو میـکنــم کــه دوســت داشـتـه بـاشـی

آنـچــه را کــه بایـد دوســت بـداری

و فــرامــوش کـنـی

آنـچــه را کــه بـایـد فــرامــوش کـنی

بـرایــت شـــوق آرزو میـکنــم

آرامـــش آرزو میـکنـم

بـرایــت آرزو مـیکنــم کــه بـا آواز پــرنـدگان بــیـدار شــوی

و بـا خـنـده ی کــودکان

بـرایــت آرزو مـیکنــم دوام بـیـاوری

در رکــود، بـی تـفــاوتـی و نـاپـاکــی روزگار

بـخـصــوص بــرایــت آرزو میـکنـم کــه خــودت بـاشی . . .

دل آدمـــا،

شــیشــه نیـســت کــه روی آن " هــــــا " کنـیــم

بـعـــد بـا انـگـــشـت قــــلب بـکشیـم و

وایــسیــم آب شـــدنـش رو تماشــــا کنــیـم و کیـــــف کنـیـم !!!

رو شیــشـه ی نـــازک دل آدمـــا اگـــه قـلبـــــــــی کــشـیـدی

بـایــد مــــــــردونــه پـــــــاش وایســــتـی …

دلــــم گــرفـتـه اســت ...

نــه اینــکه کـسی کاری کــرده باشــد نــه ...

مــن آنقــدر آدم گــریــز شــده ام

کــه کـسی کارش بــه اطــرافــ مــن هــم نمی رســد..

دلــم گــرفتـه اســت کته آنچــه هستــم را نـمی فــهمـند ...

و آنچــه هـستـنـد را مــیپـذیــرم ...

و دنیـا هــم بـه رویــش نمی آورد ایــن تنــاقــض را ...

چــه زیـبا میــگفـت اون پـیــرمـــرد . . .

ایــن روزهــا آدم رو راحـــت مـیـشـه خــریـد . . .!

چـیــزی کــه خـــریـدنـش سـختــه . . .

مــرغ و گــوشــت و بــرنـجـه . . .!!

در خلــوت دلــم . . .

بـخــاطــر تـمــام دلــواپــسی هــام ، بــرای تـسکیــن دل بـی قــرارم ،

بــرای تیـمـار زخــم هــایــم ،

بــرای خشـکـ کــردن چشــم هــای خـیـس لحـظات انتـظارم ،

بــرای بــاور صـــداقــت و زدودن ســیاهــی اعـتــمـاد ،

بــرای روشـنـی کــوره راه زنــدگـیــم ،

بــرای لمــس خــوشـبخـتی و فــریادی از تــه دل ،

بــرای شـکسـتن قلـم تـقــدیــر و تـفکــر منـجمـد انـسـان هــا ،

بــرای فــرو ریـخـتـن نمــیشودهــا و شـکستن حـصــار دل ،

بهـــــــانه ایی شـو و بیـــــا . . . !!!

صـــدام از گـــریــه دیشــب گــرفـتـه 

چــه احـســاسـی چــه بــارونی چــه حــالــی 

بـا اشــکام بـاز مــهمــونی گــرفـتـم 

همــه چــی هـســت فـقــط جــای تــو خـالــی 

چــه معــصـومــانــه افــتـادی تــو ایــن عکـس 

چــه لبــخـند نجـیبـی رو لبــاتــه 

تــو مـی خنـدی و مــن گــریــم گــرفـتـه 

چقــدر ایــن خـونــه تـشنـه صـداتـه 

مــا مـــردمــانـی هــستیـم کــه بــه راحـتی بــه هــم دروغ میـگــیـم . . .

ولـی بـزرگتــرین معـیــارمــون بــرای شــروع دوسـتی صــداقــتـه . . . !

همیشه در عجب بودم که چرا در جاده عشق

پا به پایم نمی آمدی

حتی وقتی آهسته و پیوسته میرفتم

امروز فهمیدم ریگی که در کفشت بود تورا می آزرد

میخواهم آنقدر بو بکشم تو را که ریه هایم پر شود از عطر تنت

که هوا داشته باشم برای نفس کشیدنم

وقتی کنارم نیستی








“تو” تنها یکیست آن هم تویی

من دیگران را “شما” خطاب می کنم . . .








نخورده می،چه داند شراب یعنی چه/ندیده آب چه داند سراب یعنی چه

درست نیست که بدانی چه حالتی دارم/مرا ببین که بدانی خراب یعنی چه . . .









عقل تا تدبیر و اندیشه کند

رفته باشد عشق تا هفتم سما

عقل تا جوید شتر از بهر حج

رفته باشد عشق بر کوه صفا . . .

(ویکتور هوگو)









گرمایی بوده ام همیشه اما بین خودمان بماند

سرمایی میشوم وقتی پای آغوش تو در میان باشد . . .









در حسرت آغوش تو هستم ، بغلم کن / از عطر بر و روی تو مستم ، بغلم کن

کی گفته که قراره دور از تو بمونم / من با احدی عهدنبستم ، بغلم کن . . .









روزم با تو آغاز می شود ، شبم بی تو تمام نمی شود !

چه کنم ؟








دلم ، یک مزرعه مى خواهد

یک “تو”

یک “من”

و گندم زارى طلایى رنگ

که هوایش آکنده با عطر نفسهاى تو باشد . . .







اگر گفتی

چگونه می شود مُرده ای را زنده کرد؟

فرض کن من مُرده ام!

حالا بخند…









یک مرد چه میخواهد ؟

دستی که بگیرد در دست

چتری که بگیرد بر دوش

یک همقدم عاشق

با او بشود مدهوش !










من و تو

جمعه و شنبه بودیم!

هر چه قدر من به تو نزدیک بودم

تو از من دور بودی…








نگاهت را گره بزن

به هر لحظه من

حس امنیت می گیرم

وقتی تو

درگیر منی








دو ، ر ، می ، فا ، سل ، لا ، به ، لای ، نت ، ها ، یت ، می ، می ، رم









گفتم ای فال فروش ، لای این بسته فال

“مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید” هم داری ؟

گفت : اگر بود کسی فال فروشی می کرد ؟









امروز یه کار ضرورى دارم و اون دوست داشتن توئه …

دیروز هم همینطور بود

فردا هم همینطوره !








ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻋﮑﺎﺱ ﺑﻮﺩ

ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﭘﻮﻟﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﺭﻓـــــــــــــــــ








یه وقت به سرت نزند ! که شعرهایم را بتکانی …

چرا که رسوا خواهم شد ، و همه خواهند دید !

لحظه لحظه تو را در میان واژه هایم









عشق یعنی :

طوری نگام کنی که انگار …

آدم قحطه !








سر و ته این حرفها را که بزنم

باز هم

تویی که در سرم

ته حرفها را میزنی








آرزویم این است که بهاری بشود روز و شبت

که ببارد به تمام رخ تو بارش شادی و شعف

و من از دور ببینم که پر از لبخند است

چشم و دنیا و دلت …







هنوز هم وقتی باران می آید تنم را به قطرات باران می سپارم

می گویند باران رساناست ، شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند . . .








آدم ها حق دارند آغوشی داشته باشند

که وقتی بغض داشت خفه شان می کرد بهش پناه ببرند

و ایمان داشته باشند تا وقتی که آنجا هستند دست هیچ غمی بهشان نمی رسد . . .










به یک جایی از زندگی که رسیدی میفهمی رنج را نباید امتداد داد

باید مثل یک چاقو که چیزها را می برد و از میانشان می گذرد

از بعضی آدم ها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی . . .







صدا … رفت

تصویر … رفت

خاطره اش … نمیرود . . .







دلم یه رمان میخواد…

اولش من و تو باشیم…..

آخرش ما…







گاهی آدم دلش فقط یک دوستت دارم می‌خواهد

که نمیرد!

“افشین صالحی”







قدیم تر ها چقدر بهانه برای “ملاقات” و “محبت” زیاد بود !

چشمه ی آب ، کوزه ی سنگین ، راه طولانی !

آب را که لوله کشی کرده اند همه چیز خراب شده !








باید از بهترین دوست ترسید…

چون هیچ کس روح تو را آنقدر عریان ندیده

که جای دقیق زخم ها را بداند !








ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر

بر من منگر تاب نگاه تو ندارم

بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه

در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم…

ای رفته ز دل ، راست بگو !‌ بهر چه امشب

با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه

من او نیم او مرده و من سایه ی اویم..

خدايا ميشود باران ببارد..

اين بغض

به تنهايي

ازگلويم

پايين نميرود........

ساده هستم

ساده می بینم

ساده می پندارم زندگی را

نمیدانستم جرم می دانند سادگی را

سادگی جرم است و من مجرم ترین مجرم شهرم

ساده می مانم…

ساده میمیرم…

اما…

ترک نمی گویم پاکی این سادگی

اگه کسی رو دوست داشته باشی نمی تونی تو چشماش زل بزنی ...!!

نمی تونی دوریش رو تحمل بکنی ....!!

نمی تونی بهش بگی چقدر دوستش داری ...!!

نمی تونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری ...!!

برای همین عاشقا دیوونه میشن...!!

چند روزیست دست هایم را…

با چند کتاب و نوشته، سرگرم کرده ام اما…

گول نمی خورند…

هیچ چیز معجزه ی دست های تو نمی شود!

هرآنکس تشنه ی عشق تو باشد

   
بدان روزی ز عشق سیراب می گردد

هرآنکس شیفته ی عشق تو باشد

برای عشق خویش بی تاب می گردد.    

میدونم نشنیدی از من یه بار بگم دوسِت دارم 

میدونم قدّ یه دنیا به احساست بدهکارم 

میدونم اشتباه کردم عزیزم حق بهت میدم 

تو با عشق پیشه من بودی اینو هرگز نفهمیدم 
 



چرا یادم میره دستات پناهِ دستِ سردم بود 

چرا یادم میره حرفات یه مرحـــم روی دردم بــود 

با اینکه ، خوبی های تو همیشه بی عَوض بوده 

خیال نکن که این کارا روی قصد و غرض بــوده 

 
  
نمیدونم توی قلبم یه حسّ بچگی دارم 

تورو آزار میدم امّا بهت وابستگی دارم / وابستگی دارم 

فضای خانه که از خنده های ما گرم است
چه عاشقانه نفس می کشم ! هوا گرم است

دوباره “دیده امت” زّل بزن به چشمانی
که از حرارت ” من دیده ام ترا ” گرم است

بیا گناه کنیم عشق را … نترس … ، خدا ،
هزار مشغله دارد ، سر ِ خدا گرم است

*******************************

بعید نیست سرم را غزل به باد دهد

و آبروی مرا در محل به باد دهد

زبان سرخ و سرِ سبز و چند نقطه…، مرا
دوصد کنایه و ضرب‌المثل به باد دهد

چه‌قدر نقشه کشیدم برای زندگیم
بعید نیست که آن را اجل به باد دهد

*******************************

کفشِ چرمی ـ چتر ـ فروردین ـ خیابانِ شلوغ
یک شب بارانی غمگین خیابانِ شلوغ

می‌رود تنهای تنها، باز هم می‌بینمش
باز هم رد می‌شود از این خیابانِ شلوغ

تقدیم به مخاطب خاصی

نمی دانم کجای راه عشق را بیــراهه رفتم که زمانی به خود آمـدم تو رفته بودی نه دیگر از نگاهت اثری بود و نه از دستان مهربانت . من در این راه تنها مانده ام با جاده ای بی انتها و آسمانی بی ستاره، در این بی کسی و سکوت مرگبار دیگر صدایت را نمی شنوم صدایی که اکنون باور دارم دروغ نبود . بودن تورا کم دارم و نوازش دست های دوست داشتنیت که قرار بود خیال مرهمی بر روی زخم هایم باشنــد، و همان چشمانی که به من باور بودن بدهند.

من در این جاده خواهم رفت تا به بی نهایت ، از سکوت نمی ترسم که از تنهایی بی تو وحشت دارم، دلم می لرزد زمانی که نیستی پا در راه می روم شاید در بیکران غربت من باشـم و ماه رفته ام ، که در آنجا بنشینم و با ستـارگـان از عشق مان بگویم ، می دانم در آن شهر خیال نیازی به پنهانی عشق نیست ، آنجا دشتی از بنفشه است و یاد تو بوی عطر گل یاس می دهد ، آنجا دلم پر می کشد برای لطافت باران و پاییز برایم غم گرفته نخواهد بود وقتی از عشق تو می گویم ، وقتی از مهر تو می گویم . می روم و در هر گامی که بر می دارم خواهم گفت دوستت دارم .

تلنگر میزند امشب
کسی بر سقف این خانه
. تویی باران ؟ تو ای مهمان ناخوانده
بزن باران ! تو هم زخمی بزن
بر زخم این خانه.
... بزن اهنگ زیبایت
صدای چک چکه سازت
میان کاسه خالی
شکنچه میکند امشب
من تنها ی زندانی
.
تو ای باران
از این ویرانه دل بگذر
یقین بیرون این خانه

هزاران دل ، هوای عاشقی دارند.

زانوهامو بغل کرده بودمو نشسته بودم کنار دیوار 

دیدم یه سایه افتاد روم 

سرم رو آوردم بالا 

نگاه کرد تو چشمام، از خجالت آب شدم 

تمام صورتم عرق شرمندگی پر کرد 

گفت:تنهایی 

گفتم:آره 

گفت:دوستات کوشن؟ 

گفتم: همشون گذاشتن رفتن 

گفتی: تو که می گفتی بهترین هستن! 

گفتم:اشتباه کردم 

گفتی: منو واسه اونا تنها گذاشتی 

گفتم:نه 

گفتی:اگه نه،پس چرا یاد من نبودی؟ 

گفتم:بودم 

گفتی:اگه بودی،پس چرا اسمم رو نبردی ؟ 

گفتم:بردم، همین الان بردم 

گفتی:آره،الان که تنهایی،وقت سختی 

گفتم:…..(گر گرفتم از شرم-حرفی واسه جواب نداشتم) 

-سرمو انداختم پایین-گفتم:آره 

گفتم:تو رفاقتت کم آوردم،منو بخش 

گفتی:ببخشم؟ 

گفتم:اینقدر ناراحتی که نمی بخشی منو؟ حق داری 

گفتی:نه! ازت ناراحت نبودم! چیو باید می بخشیدم؟ 

تو عزیز ترینی واسم،تو تنهام گذاشتی اما تنهات نذاشته بودمو نمی ذارم 

گفتم:فقط شرمندتم 

گفتی:حالا چرا تنها نشستی؟ 

گفتم:آخه تنهام 

گفتی:پس من چی رفیق؟ 

من که گفتم فقط کافیه صدا بزنی منو تا بیام پیشت 

من که گفتم داری منو به خاطر کسایی تنها می ذاری که تنهات می ذارن 

اما هر موقع تنها شدی غصه نخور،فقط کافیه صدا بزنی منو 

من همیشه دوست دارم،حتی اگه منو تنها بزاری، 

همیشه مواظبت بودم،تو با اونا خوش بودی،منو فراموش کردی تو این خوشی 

اما من مواظبت بودم،آخه رفیقتم،دوست دارم 

دیگه طاقت نیاوردم،بغض کردمو خودمو انداختم بغلت،زار زدم،گفتم غلط کردم 

گفتم شرمنده ام،گفتم دوست دارم،گفتم دستمو رها نکن که تو خودم گم بشم 

گفتم دوست دارم… 

گفتم: داد می زنم تو بهترین رفیقیییییییییییییییی 

بغلت کردم گفتم:تو بن بست رفیقی 

یک کلام،خدا تو بهترینی 

به خودش زحمت نمیدهد یك نفر را كشف كند ،

زیبایی هایش را بیرون بکشد ،

تلخی هایش را صبر كند ...

آدمهای امروز،

دوستی های  كنسروی می خواهند !

یك كنسرو كه درش را بـاز كنند ؛

بعد ...یک نفر،

شیرین و مهربان،

از تویش بپرد بیرون !

و هی لبخند بزند

و بگوید :" حق بـا توست " ...











خداوندا....

به دل نگیر اگر گاهی

زبانم از شکرت باز می ایستد !!...

تقصیری ندارد...

قاصر است

کم می آورد در برابر بزرگی ات...

لکنت می گیرند واژه هایم در برابرت

در دلم اما همیشه

ذکر خیرت جاریست !!....

میگویند یک روزی هست ..

که چرتکـه دست میگیرند و حساب و کتاب میکنند ...

و آن روز تـــو باید تــــاوان آن چه با من کردی را بدهی!

فقط نمیدانم ....

تاوان دادن آن موقع تـــو ، به چه درد من میخورد!؟!





ولو شده ام سر خیابان

در منطقه ی استحفاظی ِ یک مشت موش و گربه و سوسک و نکبت!

رد میشوند از کنارم

مردم ِ پرهیزگار!!

و دلسوز ترینشان

یک نخ سیگار به طرفم پرت میکند!

مچاله میشوم، در خودم، در بی کسی ام، در تمام گند زار ِ زندگیم...

و هنوز منتظرم

نه منتظر دستی که از روی ترحم برایم مرحم لحظه ای پرت کند

منتظر دستی ام که دستهایم را بگیرد و تمام کند.... این همه حقارتم را!

غم دوری از چشات منو آخر میکشه 
به خودم میگم میای بیخودی دلم خوشه 
بیخودی فکر میکنم یه روز از راه میرسی 
دوباره میبینمت توی اوج بی کسی 

 

بیخودی منتظرت لب جاده میشینم 
بیخودی هر ثانیه تو رو از دور میبینم 
بیخودی دلم خوشه به دنبال دیدنت 
ساعت و کوک میکنم لحظه ی رسیدنت 

 

بیخودی حروم میشن لحظه هام به پای تو 
تو که دوستم نداری از خیال من برو 
غم دوری از چشات دلمو میلرزونه 
بی ستاره شدم و هیچ کسی نمیدونه 

 

غم دوری از چشات منو آخر میکشه 
به خودم میگم میای بیخودی دلم خوشه 
بیخودی فکر میکنم یه روز از راه میرسی 
دوباره میبینمت توی اوج بی کسی 

 

بیخودی حروم میشن لحظه هام به پای تو 
تو که دوستم نداری از خیال من برو 
غم دوری از چشات دلمو میلرزونه 
بی ستاره شدم و هیچ کسی نمیدونه 

 

نگران دلتنگی هایم نباش 

اینجا اگر سیل هم بیاید هیچ سکوتی شکسته نمی شود 

و هیچ بغضی،در فریاد نمی ترکد 

اینجا به ظاهر آرام است و هیچ تلاطمی رودخانه را به هم نمی ریزد 

و هیچ صدایی گوش را نمی آزارد 

پس 

بیا و کنارم بنشین بی آنکه نگران دلتنگی هایم باشی